niets is van
pure schoonheid: hoor,
van de dag; zou

daarna het laatste uur
moeten volgen

woon ik aan zee

boek, draait
de deuren raad, het andere
weet alles, stel
het is geen raam

het zijn geen takken van de boom
(kunnen) vele varianten
op gelinieerd papier, kunnen
woorden aan ten grondslag liggen

Hoffnungsmanstal
beits terwijl er bijt, er bisst
tot verkiezingen van het fa-
voriete finster

berg der bergen schuin
over zijn borst, een
(grote bonte) specht
vliegt ondertussen
voor je het weet

wegens onscherpte
dat het licht flikkert

en schommelt;
de onbegrijpelijke woordenstroom,
de kaars en de blote vinger, het lek
in de oliepijpleiding in  South Dakota
( en het gesis en de reuk )

maar over de breedte
hebben we nog niet gesproken

Kinderziektes met vlekjes, ui

gevreten, mijn man
(my man is gone now)

of hof
slapen schouders; ronding
tussen schouder en bovenarm
hoffelijk bedoel ik,

vaders tenen, fish, the ocean and me.
Vingers nagels eelt.

Harde knallen
ze klonken in het donker
weer, om de hoek

korst, valt keurig
uit elkaar, of hof-
rimpels kraters geulen-

‘and all he loves…’
is a good fight.

We moeten trots
zijn. Het licht
uitlaten (code)

flitst de zanger
in het open veld;
zeal zeal, ‘t paard
cebola

Olé, wass soll ich
spinnen? Purper

Tot kleur vervaagd
Hoe het was..
is de vraag? Vogel
onbedachtzaam

man, Vos
de witte olifant;
kruipt

tafel met lade, de blik.
Omlaag, waar

I take it out, snap je?
I take it out, because
you know
pop pop pop pops.

slippers, werk maat:
girlfriend, tasje

Drijfjacht.
tellen, tellen, tellen,
een mens; kan

dier met verschillende
kanten, lampje
en gestrekt been,
haas, konijn, fazant

en vos..

Zit staat sleept waggelt
loopt rent zit ligt
hangt ligt

haar oor oog wimper
wenkbrauw slaap neus gat (en)
punt brug oog hoek
(onder) kin speeksel

rimpel (groeve),

moedervlek.
Kruin.

( opkomst keurmeester )
en hij begon te huilen

want hij huilt snel, een mooie
jongen, gouden bek
waar zijn lippen over héén
passen.

Off you go

Gesprek in tram; te noemen:

Red. Red is onverstaanbaar.
Brown. Brown zegt overal ja op

na enige stilte met regelmaat
je bent stil Kees
je bent  stil
Kees stil
sstil.

Brown beleefd

Ik kijk
beschrijf
onoverzichtelijke luchtballen,

werkloos
gezien nog; de jonge
mannen.

Wat ook op mijn ( te leren ) lijst kan:

het leren helpen van kinderen
die het moeilijk hebben, zo,
dat zij het zelf niet weten.
Dit is nummer drie.

4.leren goed te schrijven,
in mijn ogen.

dus je danste
je zong je armen
half gebogen
voor je uit die
stap in vaalwit
snel je danste
eenvoudig, trok,
vouwde de handen op de borst

je zong
je armen half
gebogen als een gebouw
vooruit
zing
in vaalwit
maar snel

je danste
één stap
(in de ruimte)

Een nieuw leven 3

Gekomen, van buiten naar binnen van

binnen naar buiten, doorsteken en

heen en weer schommelen, heen

en weer schommelen. Van

geen steen en van geen water of van

water dat niet verspild mag

worden, of van een steen

die hol zou moeten zijn, heb ik geweten, van

het gebied tussen steen en water,

als de steen zich boven

het water bevindt en het niet raakt,

dan is steen onder uitgesloten tenzij

land of ijzer of beton, gestort

maar toen graniet.

Gebeurtenis naast gebeurtenis maakt

een reeks gebeurtenissen

gemelde gemelde gemelde gebeurtenis

naast ingenomen gebeurtenis vermeld maakt

een reeks binnen en buiten buiten en binnen gebeurtenissen

getoonde getoonde getoonde gebeurtenis

naast ingenomen gebeurtenis getoond maakt

een reeks binnen en buiten binnen en buiten gebeurtenissen

een gemelde gebeurtenis en een gemelde gebeurtenis

ballen we samen tot een rol,

in de nacht ben je daar eigenlijk niet

de nacht telt niet mee en terug, onechte tijd.

Hoe de dingen werken en verzuipen in de dag

de tekens uit de vingers

getypt maken een bericht van mij:

wat ik opneem is gemaakt, gedaan

of voortgekomen uit handelingen

van andere mensen dus

bestaat mijn werk uit antwoorden, nee fout,

reacties die acties zijn ...

kijken hoe zij leven.

Kijken hoe zij hun leven.

Een nieuw leven 2

En wéér een zelfportret van een ander,

uiterst representatief, de moderne talen

perfect beheersend, ervaring

absoluut vereist.

Leeftijd tot 25 jaar.

Een vrouw sleept met een tak,

is zij soms te trots voor die droom, om

van alles weg te geven?

De sanseveria's waren gestopt met groeien,

kleine groene punten aan hun voeten:

gedacht dat ik een jongen

was die op zoek was

naar een houten plank met

hier en daar iets ijzerachtigs zodat het geheel

voor een geweer

door zou kunnen gaan.

En ze had gloednieuwe ren-

schoenen: wit met blauwe streep

en een felgele eroverheen en

op de hiel rode dingetjes. In de sneeuw

liep het geel helemaal door, eerst, door

de sneeuw waste het er weer af...

Ze lekten niet en de droge voeten bleken souvenirs

van hout en ongelijk van beweging  en grootte.

Bij wie hing je aan de dakrand?

Dat je er niet in mocht? Gods brandweer?

Een minuut geleden nog

wist ik iets te zeggen,

nu is mijn taal tevergeefs

gezocht, spreekt de ander voor-

beeldig, ik bedoel een langzaam gevoel

van aanrichten, de levende doelen,

en veeg alle servies van tafel.

Een nieuw leven 1

Wakker worden en dan

hard lachen,

en als dat is wat we willen,

zo'n zendertje.

Als dat is wat we willen, je draait je om, je haar

staat nog recht overeind:

Ik wil één ... méér ruimte, twee ...

méér comfort, méér extra's ...

... en drie...meer overhouden

als het kan.

En als het kan hard lachen.

Het broertje

kwam ons ophalen,

met een jong bruin paard.

Ik ben me aan hem gaan

hechten en hem kwijtgeraakt.

Dus ik met het paard

en hem kwijtgeraakt want

ik was me aan hem

gaan hechten en verdwaald

en ben er nooit weer gekomen.

En als dat is wat we willen...

O, man

met bloemen in de arm.

Ik zag u gaan in het raam

aan de overkant. Nu

mag u teruglopen,

eerste gang links

en daar plaats nemen

dank u wel,

en laat die lieve vrouw

toch binnen,

het feest begint, blind

als dat is,

we, willen, slapen samen.

Waar

ontwarren
dat alles wat (wit) is en
wordt

een mythische hond,
de stilte
ik je

en als ik je niet meer zie
zo meteen,
dan ben je er niet meer

en dat noem je overmaat,
de stilte
knip ik er rustig tussenuit.

Gepasseerd

de grote veldbrokken
in de laagzang,

een knap en deftig
werkwoord, een koor

de avond over zijn schouder
heen

ja, je zegt
het park
geeft tekens tegen

dat wij bergvagabonden
het schrijven zijn vergeten
en hoe zal

er dan gezongen worden
brokken
zout tot het helder is,
en minder amusant

das Erdgeschoss

speelt
doorrossig
ruim in lauw
water lopende woorden
naar
toe
naast
dat wil zeggen
met open mond

twee dansende mannen samen
grote ogen, grote oren, grote
handen
andere regels, de planken
puin

zoekt naar die zin
met die vrouw
wij,
geluksvogels

( verplaatsing naar een plaats waar
iemand zich (gewoonlijk) bevindt )
langs,
weer, voor Berryman,
hij deed haar na
op de brug

je moet toch spreken
leren
(langs weer)
muziek is voor de honden
want het is de kleur van de boom
(langs weer)
aan handen doen denken
en blaffen
paars

Kijk
is een eerste
en een laatste
of, en ook al
ben je blind voor woorden

(giet af. ga terug naar pan)
het gesprek van gisteren
kuiert in koor
in een dik bleek jongensjasje.

Die kraaien pokken hun
draadjesvlees mijn kip en ik
neem het voor mijn tijd
stug en vrij om op te scheppen

mijn vogelgevaarte
kijk, mijn woorden waren
in hun gedachten, ik neem
voor mijn tijd

Zij zegde het Onze Lieve Vader op,
ongevraagd langs massaal gekleurde
gezichten en geslepen aardappels,
smetteloze schepen als woorden
onder het bed gemoffeld

,in een blauwe zakdoek vol
lenigheid luchtledig
naast elkaar, ontroerend
tegen hun achtergrond
de veren en de zware bal
in een onechte val

,voor een heel brood en heel
broos leunt zij met de handen
op het boerenschuurgroen,
heeft het één en ander
weg gemasseerd, die
onvergelijkbaarheid

,korzelig in de lach
met die buiten staat
in woorden massaal en
smetteloos in kleur
geluisterd.

Het prevelen van het stroompje
op de t-splitsing bracht
de oude benen aan de oever, niets te hebben
dan het hoognodige, losbandige
witte overhemden aan het pad
het Mariabos in (daar valt te zien
hoe mensen hun eten in de mond steken).

Na vier keer de rivier overgestoken
te zijn, konden we reizen
zeiden zacht onze naam aan
de glimlachende mevrouw, je weet
nooit wie je voor je hebt staan.

We zeiden een boek
vol noten, Achilles, en
de verzonden wolk van gisterenavond.

Links
over de olifantentenen, tussen de
vingers gaat de slang
naar twee oude lange Engelse
bejaarden, knikt de kever
met zijn geverfde wimpers
op stokjes

wij zijn met alle waters
verschwunden met de bijeneters
de bijeneters, uit camouflage
draait het elfenbankje zich om,
althans, dat denk ik, dat boven
onder is en andersom
verschiet iedere vogel
van kleur, buurman
verschwunden rechts over de richel.

De vossen staan stil.

Het gele land vertrouwt
de extreme dwaalgasten
in de cirkel, hoog cicomia cicomia,
watertrappel keurig op hun rug.

Eén voor één ontbloot de vos zijn tanden,
de familie bleef met bomen
sjouwen, het hert met haar gewei,
het hert met haar gewei.

Het gele land huist dertig koe-
reigers in een boom, dertig
maar vijftien klinkt beter en
waar als je verliest dan heb je verloren

en poppelt de boom zijn regenblad
en bij de kleurenverzamelaar
wassen de betoverden hun liederen
schoon in uitgehouwen kloosters.

In het gele land vliegt de vale gier
naar het bord om het aan te tikken
en snel weer terug te zien, want
als je verliest dan heb je verloren,

de vulpes vulpes poppelt.

En wat ontbreekt
is een goed plan van eigen kippen
naast het huis de eieren klein

breekt het grasgehakt,
de treurnis om een nietgeliefde
in het sommige verhaal

je naam te schrijven, een buiging
voor de vrouw, zingt: melkkop,
en zingt een verzameling

kleuren, dikke knuisten
op hoge leeftijd hand in hand
slepen achter het raam

en wat ontbreekt
is een goed plan om nader
tot elkaar te komen,

dat zal dan de treurnis zijn
in een boek met een lint, om
te weten waar je bent gebleven.


.

Ik vraag hem, is het een raaf

in de duinen, gekleed, zogezegd
dan moet je wat noemen en
je zit eraan vast, aan dat
wat van mij was, brak

het engelenhaar van de larve

berkbarbaar met uw behangen
kerkuil, hoe snel
de lakens drogen, op de talud
met de bosjes, roestig was

onze eigen aarde, nestrijp

de kommige soepele jakhals,
de pas als verste puntje, het
is het, wil je het vertalen
naar zwanen

in de zon kijken als die minder

fel, witte rozenknoppen trossen
de afstand verlengen om in de tijd
te passen, getakt vogelhart
en de grote brede zwarte vleugels,

ik vraag hem, is het een raaf

De Ottomaanse adder wacht

stapt, naar zijn eigen maat-
staven, de grond uit
gelijk de Mongolen die altijd
blij zijn wanneer het dag 2 is,

de Ottomaanse adder wacht

blijft, vanaf z'n sporenloop,
welwillend kijken naar
de dichter die achter
loopt en zingt en zingt, tot

de Ottomaanse adder wacht

op het armenpad zijn langzame
kompaan en je snapt,
de jongen, de kleur en men
loopt er, oor tegen oor