Het prevelen van het stroompje
op de t-splitsing bracht
de oude benen aan de oever, niets te hebben
dan het hoognodige, losbandige
witte overhemden aan het pad
het Mariabos in (daar valt te zien
hoe mensen hun eten in de mond steken).

Na vier keer de rivier overgestoken
te zijn, konden we reizen
zeiden zacht onze naam aan
de glimlachende mevrouw, je weet
nooit wie je voor je hebt staan.

We zeiden een boek
vol noten, Achilles, en
de verzonden wolk van gisterenavond.