Zij zegde het Onze Lieve Vader op,
ongevraagd langs massaal gekleurde
gezichten en geslepen aardappels,
smetteloze schepen als woorden
onder het bed gemoffeld

,in een blauwe zakdoek vol
lenigheid luchtledig
naast elkaar, ontroerend
tegen hun achtergrond
de veren en de zware bal
in een onechte val

,voor een heel brood en heel
broos leunt zij met de handen
op het boerenschuurgroen,
heeft het één en ander
weg gemasseerd, die
onvergelijkbaarheid

,korzelig in de lach
met die buiten staat
in woorden massaal en
smetteloos in kleur
geluisterd.