mijn veren op mijn uil ( hoe kan ik

hoe kan jij) anders weten dan iedereen

dat hij eraan komt, de snavel

een ruit, geluidloos

en de betekenis daarvan

valt voor de vijand,

slecht, ik heb je

zo stil

het midden vallen,

klikken de hakken, klikken de hakken

de zon verbreid van oor tot oor

vallen de namen, en nette woorden,

wie het zegt met zijn eigen naam,

ja, zijn, zijn eigen naam

koppelt door de dag, vol

van verwanten, uren zijn

van broodboom tot rode

mond, mijzelf vergeten

Wat

Wat een feest, naast

het gesprek, naast de woorden

mij

slaapt, is het aan te raken, mij

te ruiken zonder licht, woorden op te hangen

in het landschap, en in

het andere landschap

dansende bomen

van genoegen, de familie

sleept haar boom

zoals altijd op woensdag

de takken toe

wat een feest, welke woorden

heb ik gemist