het hoofd van paarden
smal, hand
op de klok, hand
wacht, wacht dat hoofd

paard; paardje
blauw de borst
zee van groen

zweefde; verfrommeld

en ik daar later kom, het glas
om het water heen gedraaid
(een klein ongemak) die zeker
droomde van

een luchtstroom pretenderen

waterdrinker, water-
goden, de woorden

te schudden;
dat gaat

in de avond, heden
de maan-torens
gesmoord tegen hun steigers, leunen
krommer in de oude
deken naar het licht,
elektrisch?

ich nicht

de steengroeve, het geel
de huishoudelijke taken, een hervonden
bundel,
goddelijk

uit ijs gevallen in de Sonne
scheinstrasse,
die de andere kant op
keek,
kleeft aan bomen