Ik heb vanmorgen 5,75 km gelopen. Ik had langer gewild, ware het niet dat we een rekening van duizend euro van onze ziektekostenverzekeraar hadden gekregen, naar ons inziens ten onrechte. Ik moest dus opschieten zodat we snel daarover konden bellen. De helpdesk meneer vond het gelukkig ook te veel van het goede ( voor de verzekeraar) om dit jaar twee maal ons aller eigen bijdrage te moeten betalen. Onze hond gaat steeds mannelijker ruiken. Tijdens iedere wandeling à la campagne worden we achterna gezeten door een stille boze hond. Wij maken ons dan groot. Onze buren houden van apparaten en snelle luidruchtige voertuigen. Ik hou van hun taal, om de paar lettergrepen de toon omhoog. Ik haat voetbal want ik wil dat de uitslag mij niets kan schelen. Ik heb twee beeldende werken gemaakt, jammer dat ik het hier niet kan laten zien. Het zijn aan elkaar genaaide lappen die ik uit de aarde heb getrokken. Ik hoor nu een tondeuze. Misschien gaan we morgen naar huis, een dag te vroeg, of precies goed natuurlijk, omdat onze dochter ziek is. Thuis. Stop. Ik ga na thuiskomst en een dezer dagen een muur in het atelier zeer wit schilderen. Om de viezige nieuwe werken tegen aan te spijkeren. We hebben 12 km gewandeld. Weghalen. Te doen: pakje openen, pakje maken en versturen, nieuwe binnenband in A’s achterband, plankje in de wc opnieuw bevestigen want iemand heeft er zich aan opgetrokken als was het een privé in een aanleunwoning, meerdere wassen doen, nog meerdere wassen doen.
Een deelgenoot. Route. Ontschikking. Boeken uit de auto pakken. Aan de zijkant lopen. Twijfelen over de taal. Zou ik kunnen zeggen, de juiste taal? Afzijdig van de wereld. Afzijdig is een dramatisch woord, woordvoerder van de afstandsbediening. Ik vind de Nederlandse taal niet van mij. Of al een te lange tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten