de man, het gehucht een lijn
het decor en dat
is slechts het begin, hij
buigt, raakt een bergtop
het canvas vult zich met teken-
filmachtige daken, rond
en rond en rond in het niets ( maar
dan lig je ook in spreektaalspagaat want
willen is kunnen weet je wel ), het leeft het
ademt en het schrijft
zo nu en dan iets op
daar komen de woorden
als dorpen verlaten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten