Waar

ontwarren
dat alles wat (wit) is en
wordt

een mythische hond,
de stilte
ik je

en als ik je niet meer zie
zo meteen,
dan ben je er niet meer

en dat noem je overmaat,
de stilte
knip ik er rustig tussenuit.

Gepasseerd

de grote veldbrokken
in de laagzang,

een knap en deftig
werkwoord, een koor

de avond over zijn schouder
heen

ja, je zegt
het park
geeft tekens tegen

dat wij bergvagabonden
het schrijven zijn vergeten
en hoe zal

er dan gezongen worden
brokken
zout tot het helder is,
en minder amusant